Wielki, silny, dzielny i... całkowicie biały.

A tak poza tym to pierwszy, który zafundował nam bezsenną noc (a Pani Weterynarz przy okazji też).
To był sam początek, Modelka na widok jedzenia zapominała o reszcie świata a Gerald... był po drodze :(
Wchodził akurat do budy po schodku ułożonym z cegieł.
Łapka wpadła w szczelinę między cegłami i nie zdążył jej wyciągnąć jak Modelka przeskakiwała nad nim.
Czy trąciła jego czy cegłę - nie dało się zauważyć. Łapa została a przeraźliwy płacz obwieścił światu, że jest źle.
Natychmiast uwalniamy łapkę ale psina rozpacza nadal, postawiony na ziemi czołga się wlokąc ją za sobą... HORROR!!!
Już od dawna ciemno, na zegarek na wszelki wypadek nie patrzę - telefon do Wetki "... śpisz?" - już NIE!!! - co się stało?
No - stało się... To przyjeżdżajcie.
Nie wiem co działo się dalej - wyszedłem na dwór na papierosa już przy obmacywaniu łapy.
"Werdykt" - chyba wszystko całe jak do rana nie będzie poprawy (już niedługo) to na rentgen (najbliższy ok40km).
Nie wiem jakie "eliksiry" Gerald zażył ale upiekło się smarkaczowi, rano już tylko trochę oszczędzał łapkę niebawem zapomniał o całym zdarzeniu.





















Gerald jako pierwszy doczekał się nowego, stałego domu - no cóż - Wiedźmini tak mają - zawsze pierwszy :)
Powodzenia